To, co sprawdza się na zajęciach, lekcjach i spotkaniach stacjonarnych najczęściej nie sprawdza się w edukacji zdalnej. Lekcja zdalna nie powinna być wiernym odzwierciedleniem lekcji stacjonarnej. Sposoby komunikacji bezpośredniej rządzą się innymi prawami, niż sposoby zapośredniczone. Czynności wykonywane na lekcjach w klasie, przeniesione do sieci, mogą być czystą stratą czasu i wpływać niekorzystnie na koncentrację uwagi i motywację uczniów.
Lekcje stacjonarne i lekcje zdalne w formie przekazywania treści leżą na dwóch różnych biegunach, mimo, że i tu, i tu chodzi o wspólny mianownik: uczenie się.
Nim przygotowałam poniższy zestaw dobrych praktyk, przeprowadziłam wiele testów z osobami w procesie uczenia się na różnym etapie edukacji. Z pewnością nie jest wyczerpujący, ale gdy zaczniemy stosować większość z propozycji, nasze lekcje i kontakt z uczniami staną się lepsze.
- Kilka – kilkanaście minut pracy zdalnej w formule: uczeń z nauczycielem w ramach wideokonferencji, pozostała część pracy poza komputerem i bez użycia komputera. Stała dostępność nauczyciela podczas lekcji dla uczniów wymagających pomocy.
- Umieszczenie w odpowiedniej zakładce przez nauczyciela dokładnego instruktażu lekcji, w punktach, z zaznaczeniem, które zadania są sekwencyjne, które można wykonywać w dowolnej kolejności; ważne: jeśli korzystamy z materiałów sieciowych, które są zapożyczone, należy je uprzednio przejrzeć, czy nie zawierają błędów i treści niestosownych.
- Zadania zakodowane np. w qr – zadanie można robić na dywanie, na podłodze, przy biurku, w ogrodzie itp.
- Raportowanie pracy ucznia w formie zdjęć, skanów, printscreen – uczeń wysyła efekt pracy, najlepiej podczas lekcji, a najpóźniej do końca dnia lub innej pory w nieodległym terminie (unikamy sprawdzania dziesiątek prac nadesłanych po terminie – u mnie najlepiej sprawdzają się skany wysyłane od razu podczas lekcji, stała część uczniów odsyła w ciągu najbliższych kilku godzin po lekcjach, uczniowie odsyłający pracę po terminie to okazjonalne przypadki).
- Użycie aplikacji zamiast sprawdzania obecności i weryfikowania aktywności – nauczyciel widzi na bieżąco postępy uczniów.
- Użycie narzędzi MS do weryfikacji pracy ucznia. Nauczyciel w czasie rzeczywistym widzi każdy ruch ucznia.
- Komunikacja w formie czatu, głosowa, tekstowa.
- Dobowy system rozliczania obecności – uczniowie mogą nie pojawić się na lekcji zdalnej z powodu problemów technicznych, osobistych.
- Delegowanie obowiązków.
- Rozłożenie w czasie wykonywanych zadań.
- Zadania dodatkowe – zamiast “zadań domowych” (w zdalnym nauczaniu wszystkie zadania są domowe).
- Zadania w aplikacjach z gotowym raportem końcowym. (To, że uczeń jest zalogowany jako uczestnik lekcji zdalnej nie oznacza, że pracuje i coś z niej wynosi).
- Bardzo dokładna instrukcja lekcji, zakres zadań, oczekiwania nauczyciela. (uczeń nie może się domyślać, o co chodzi nauczycielowi).
- MNIEJ ZNACZY WIĘCEJ: CZASU SPĘDZONEGO PRZED KOMPUTEREM TAK MAŁO, NA ILE JEST TO MOŻLIWE na rzecz ruchu, aktywności, czytania, ćwiczenia, zadań manualnych, komunikacji.
- Metoda projektu – przedstawienie zasad realizacji projektu i wykorzystanie narzędzi do zarządzania projektem MS PLANNER, ASANA, TRELLO itp.
- Gamifikacja edukacyjna – wykorzystanie mechanizmów właściwych dla gier, (nawet najprostsze aplikacje, jak LearningApps, to umożliwiają).
- Feedback – częste wpływanie na klasę w celu uzyskania reakcji zwrotnej (np. Mentimeter).
- Mapowanie – tworzenie notatek przestrzennych, mindmapping.
- Zajęcia z ekspertami – zamówienie lekcji zdalnej w Uniwersytetach, muzeach, ośrodkach kultury, wideokonferencja na odległość z aktywnym czatem.
- Okazywanie empatii.
